Sterke broer, zwakke zus

Sterke broer, zwakke zus

In de Griek­se oud­heid was Euro­pa een bekoor­lij­ke Feni­ci­sche prin­ses. Zij werd ont­voerd door Zeus die zich ver­mom­de als een wit­te stier. De mooie prin­ses blijkt nu ech­ter een zwak­ke zus te wor­den, althans op eco­no­misch vlak. De Ame­ri­kaan­se eco­no­mie speelt de rol van ster­ke broer, en biedt veel beter weer­stand in de glo­ba­le eco­no­mi­sche groei­ver­tra­ging. Ame­ri­kaan­se kapi­ta­len wor­den mas­saal gere­pa­tri­ëerd, en ook de Ame­ri­kaan­se con­su­ment zit het wel zit­ten. De cij­fers van Mas­ter­card bij­voor­beeld, toon­den een stij­ging van de ver­ko­pen in novem­ber en decem­ber van 5,1 pro­cent. De voor­uit­zich­ten voor de con­su­men­ten­be­ste­din­gen in de VS lij­ken nog steeds goed te zijn, ondanks het feit dat de con­su­men­ten­prij­zen nog­al traag stij­gen. De groei van de sala­ris­sen houdt aan in de VS. In Euro­pa daar­en­te­gen, kent de indu­stri­ë­le pro­duc­tie in de 19 lan­den van de euro­zo­ne haar snel­ste groei­ver­tra­ging sinds de finan­ci­ë­le cri­sis. De eco­no­mi­sche groei zal dit jaar met moei­te boven de 1% uit­ko­men, ook in Duits­land waar de eco­no­mi­sche motor sputtert.

Niet de opko­men­de eco­no­mie­ën, maar het Euro­pe­se Avond­land lijkt het groot­ste obsta­kel voor de glo­ba­le eco­no­mi­sche groei. Som­mi­ge ana­lis­ten zien de situ­a­tie in Euro­pa nog ver­der ach­ter­uit­gaan. Niet lan­ger Grie­ken­land of Cyprus, maar Frank­rijk, Duits­land en Ita­lië zijn vol­gens hen het pro­bleem. “Indien Frank­rijk stopt met con­su­me­ren en Duits­land stopt met pro­du­ce­ren heb je een groot pro­bleem in de euro­zo­ne,” zegt Lud­o­vic Sub­ran, adjunct- chief eco­no­mist bij Alli­anz. Het zijn dus niet lan­ger lan­den als Grie­ken­land en Cyprus die zor­gen baren, maar Frank­rijk – waar de ‘gele hes­jes’ de plak zwaai­en – en Duits­land. Bei­de zijn samen goed voor onge­veer de helft van de eco­no­mie van de euro­zo­ne. Dan is er nog Ita­lië, dat de finan­ci­ë­le mark­ten blijft ver­ont­rus­ten. Er is groei­en­de twij­fel over het fis­caal mana­ge­ment van de Ita­li­aan­se rege­ring. Boven­dien is dit land sinds kort offi­ci­eel opnieuw in recessie.

In de VS daar­en­te­gen wor­den er steeds min­der zor­gen gebaard. De finan­cie­rings­cri­sis van de “muur” ligt ach­ter de rug. Vol­gens Trump gaat het met de han­dels­over­een­komst met Chi­na “heel goed”. De Chi­ne­se pre­si­dent Xi heeft een ont­moe­ting met de Ame­ri­ka­nen Mnuchin en Light­hi­zer, Trump zal op zijn beurt de vice­pre­mier Liu He in Was­hing­ton ont­van­gen tij­dens zijn bezoek aan Ame­ri­ka in maart. Trump’s flexi­bi­li­teit met de 1 maart dead­line is ook een stap in de goe­de rich­ting en vol­gens een woord­voer­der van de USDA kun­nen de twee pre­si­den­ten elkaar in maart ont­moe­ten. De dol­lar her­neemt nu ook zijn oude rol als beleg­gings­munt. Hoge­re lonen en soli­de ver­ko­pen tij­dens de vakan­tie­pe­ri­o­de zul­len wel­licht de ver­wach­tin­gen ver­slaan, waar­door de USD ver­der zal verstevigen.

Niet zo in het Avond­land, vol­gens Wil­lem Bui­ter, eco­no­misch advi­seur bij Citigroup. Het cycli­sche her­stel in Euro­pa staat wel dege­lijk onder druk. Hij maakt zich zor­gen over de gezond­heid van de ban­ken. Ten­slot­te is er de onze­ker­heid rond de Brexit en de komen­de Euro­pe­se ver­kie­zin­gen. Daar­bij zou­den euro­scep­ti­ci tot een der­de van de zetels kun­nen beha­len. Die zul­len trach­ten van bin­nen­uit de EU-agen­da te sabo­te­ren, wat vele bedrij­ven nu al zenuw­ach­tig maakt. De indu­stri­ë­le pro­duc­tie daal­de in decem­ber 2018 met 0,9%, dub­bel zo veel als ana­lis­ten had­den inge­schat. Het gaat om de sterk­ste daling sinds 2009.

Euro­pa lijdt ook onder de groei­ver­tra­ging in Chi­na, dat de laag­ste groei in 28 jaar liet opte­ke­nen. Voor de Chi­ne­zen is hun groei­ver­tra­ging geen ramp, zij bewe­ren dat dit voor­ge­pro­gram­meerd is. Het Chi­ne­se BBP ver­traagt reeds jaren gelei­de­lijk, zon­der dat het tot een reces­sie is geko­men. Maar in de Euro­pe­se auto­sec­tor laat zich dat voe­len. Bedrij­ven als Fiat en Umi­co­re ver­wach­ten dat hun win­sten lager zul­len uit­val­len, net van­we­ge de groei­ver­tra­ging in ‘s werelds twee­de eco­no­mie. Indien de situ­a­tie ver­der ver­slech­tert, vra­gen ana­lis­ten zich af wat de ECB (Euro­pe­se Cen­tra­le Bank) nog kan doen, nu die de voor­bije jaren reeds dui­zen­den mil­jar­den euro in het sys­teem heeft gepompt. De balans van de ECB is inmid­dels tot astro­no­mi­sche bedra­gen opgelopen.

Opti­mis­me bij Gold­man Sachs
Som­mi­ge ana­lis­ten zien het min­der dra­ma­tisch in voor Euro­pa en zijn eco­no­mie. Ze den­ken dat de situ­a­tie in Duits­land en Frank­rijk voor­na­me­lijk enkel deze lan­den zelf treft. Eens de situ­a­tie daar opklaart, zal het con­ti­nent opnieuw met de groei aan­kno­pen. De zaken­bank Gold­man Sachs heeft haar ver­wach­tin­gen voor de euro­zo­ne voor de kor­te ter­mijn naar bene­den bij­ge­steld, maar ziet later dit jaar ver­be­te­ring dank­zij de lage­re olie­prij­zen en gun­sti­ge fis­ca­le maat­re­ge­len. Sachs maar ook ande­re eco­no­men zien de beschik­ba­re koop­kracht van de gezin­nen in de mees­te Euro­pe­se lan­den ver­der oplopen.

Com­plexe rente-effecten
De finan­ci­ë­le mark­ten ver­wach­ten, mede van­we­ge slecht nieuws over de Duit­se eco­no­mie, dat de ECB pas in Q4 van 2019 de depo­si­to­ren­te wat min­der laag zat zet­ten, op ‑0,2%. Het betreft de inter­ban­cai­re, kor­te ren­te. Er bestaat ech­ter ook nog zoiets als een obli­ga­tie-opkoop­pro­gram­ma, waar­van het de bedoe­ling is dat het rond die tijd ook ein­digt. In dat geval gaat de lan­ge ren­te (= loop­tij­den lan­ger dan twee jaar) omhoog. De Duit­se Bun­des­bank vroeg zich af welk effect dit zou heb­ben op de Euro­pe­se koop­kracht. Uit haar stu­die blijkt dat de Ita­li­aan­se huis­hou­dens wel­eens als win­naar uit de strijd kun­nen komen. Daar kwam de Bun­des­bank ach­ter door aller­lei inge­wik­kel­de bere­ke­nin­gen los te laten op de balan­sen van huis­hou­dens en niet-finan­ci­ë­le bedrij­ven uit Duits­land, Frank­rijk, Ita­lië en Spanje.

Ita­li­aan­se koopkracht
Bij de mees­te lan­den gebeurt er per sal­do wei­nig als de ren­te stijgt. In Ita­lie ech­ter, gaat de ren­te­mar­ge van Ita­li­aan­se huis­hou­dens dan wel omhoog. Het betreft de ren­te die ze ont­van­gen minus ren­te die ze ver­schul­digd zijn, zoals hypo­theek­ren­te bij­voor­beeld. Deze ren­te­mar­ge gaat met 0,3%-punt omhoog als de ECB de ren­te ver­hoogt op het ver­wach­te tem­po. Dat zou zelfs 0,6%-punt bete­ke­nen als de ECB bank met 0,15%-punt snel­ler zou ver­ho­gen dan ver­wacht. De Ita­li­a­nen heb­ben immers bui­ten­ge­woon veel bezit­tin­gen waar­op ze ren­te ont­van­gen. Veel meer dan in de ande­re lan­den. Het betreft depo­si­to’s, maar ook obli­ga­ties van hun eigen land of eigen bank (kas­bons). Omdat de gewo­ne man zo veel bank­obli­ga­ties bezit is de Ita­li­aan­se hap­pig op het geven van staats­steun aan ban­ken. De Ita­li­aan spaart veel, heeft rela­tief veel ren­te­dra­gen­de bezit­tin­gen en wei­nig schul­den, en daar­om pro­fi­teert het gemid­del­de Ita­li­aan­se gezin van een even­tu­e­le ren­te­ver­ho­ging door de ECB.

De con­clu­sie luidt dat Euro­pa de zwak­ke zus is maar nog niet ten dode opge­schre­ven. Voor­al con­sump­tie-gere­la­teer­de waar­den bie­den inte­res­san­te moge­lijk­he­den op de Euro­pe­se beur­zen. De han­dels­oor­log USA-Chi­na draait draait meer rond tech­no­lo­gi­sche supre­ma­tie, intel­lec­tu­e­le eigen­dom en machts­ver­hou­din­gen. Indien er in maart een aan­vaard­ba­re deal tot stand komt zul­len zowel de VS als Chi­na daar ten vol­le van pro­fi­te­ren. Voor beleg­gin­gen in tech­no­lo­gie en indu­stri­ë­le waar­den kunt u zich beter naar die kant van de aard­bol bege­ven. Ook bij de gro­te fonds­be­heer­ders vin­den we ver­ge­lijk­ba­re tac­ti­sche allo­ca­ties terug.

(Bron­nen: Bloom­berg, Express, en andere)

Tags:
,