Waarheen gaan de beurskoersen?

24 apr Waarheen gaan de beurskoersen?

Koop­jes­ja­gers zagen hun kan­sen schoon in de afge­lo­pen weken, op de aan­de­len­beur­zen. Sinds het diep­te­punt van 23 maart staan de aan­de­len­koer­sen gemid­deld weer zo’n 10 à 15% hoger. Nu de cij­fers over het laat­ste kwar­taal bekend wor­den gemaakt, koelt het enthou­si­as­me. Noch het con­su­men­ten­ver­trou­wen noch het ver­trou­wen van de bedrijfs­lei­ders zijn hoop­ge­vend. Stra­te­gen bij de gezag­heb­ben­de zaken­bank JPMor­gan Cha­se zeg­gen dat aan­de­len mis­schien wel het erg­ste heb­ben gezien. Maar niet ieder­een op Wall Street is even opti­mis­tisch, voe­gen ze eraan toe. In een recen­te onder­zoeks­no­ta sug­ge­re­ren de stra­te­gen dat de voor­waar­den voor een sta­bi­li­se­ring van de finan­ci­ë­le mark­ten gro­ten­deels zijn ver­vuld. Gezien de aan­zien­lij­ke ver­tra­ging van de nieu­we COVID19-infec­ties, her­nieuw­de inte­res­se van inves­teer­ders en extre­me fis­ca­le sti­mu­lan­sen ziet JPMor­gan het wel zit­ten. Aan­de­len heb­ben hun diep­te­pun­ten gezien en zou­den in het twee­de kwar­taal hoger moe­ten gaan, meent de zaken­bank. Zij maakt wel een uit­zon­de­ring voor de olie­prij­zen en voor valu­ta van opko­men­de mark­ten, waar het diep­te­punt nog niet bereikt is.Is het na een beurs­crash zoals deze van 2020 beter om aan­de­len aan te hou­den, te ver­ko­pen of juist bij te kopen? Ver­mo­gens­be­heer­der Schro­ders ging terug in de beurs­ge­schie­de­nis en kwam tot een aan­tal opmer­ke­lij­ke con­clu­sies. De Ame­ri­kaan­se S&P‑500 index is — sinds de wereld­wij­de uit­braak van het coro­na­vi­rus half febru­a­ri — met meer dan 25% gedaald.Dat is een logisch gevolg van de onze­ker­heid die door Covid19 werd ver­oor­zaakt. Toch blijkt de manier waar­op beleg­gers rea­ge­ren op een beurs­da­ling steeds gro­te gevol­gen voor hun ver­mo­gens­op­bouw te hebben.

Vol­gens Duncan Lamont, hoofd onder­zoek van Schro­ders, zijn de aan­de­len­mark­ten sinds 1871 wel 11 keer met 25% of meer gedaald. Lamont reken­de uit hoe lang het duur­de voor­dat een beleg­ging in de index terug op haar waar­de van voor de crash zou geko­men. Hij ging ervan uit dat de beleg­ger pas in actie komt nadat de beurs 25% gekel­derd is. De onder­staan­de gra­fiek zet de uit­kom­sten op een rij. Het duur­de gemid­deld 1,8 jaar voor­dat de gemid­del­de beleg­gings­por­te­feuil­le weer zijn oor­spron­ke­lijk waar­de had terug­ge­kre­gen van voor de crash.  Beleg­gers die hun aan­de­len in paniek ver­koch­ten na de gro­te krach van 1929 had­den 34 jaar nodig om break-even te draai­en, ver­ge­le­ken met 15 jaar voor dege­nen die ble­ven zit­ten, en min­der dan 7 jaar voor dege­nen die bijkochten.
Een vlucht naar cash in 2001 en 2008 zou beleg­gers tot op de dag van van­daag met een ver­lies heb­ben opge­za­deld, aldus Lamont. Het is begrij­pe­lijk dat som­mi­ge beleg­gers schrik­ken van een crash, en dat ze in het ver­volg lie­ver gewoon con­tan­ten aan­hou­den. Maar vol­gens Schro­ders is deze optie het minst aan­trek­ke­lijk omdat het heel erg lang kan duren voor­dat de ver­lie­zen wor­den goed­ge­maakt. Zo zou­den inves­teer­ders die in 1929 over­stap­ten van aan­de­len in con­tant geld, tot 1963 heb­ben moe­ten wach­ten om hun geld weer terug te heb­ben. Een beleg­ger die juist aan­de­len bij­kocht, zou in 1945 weer break-even zijn geweest. Of neem 2001,  toen de beurs instort­te van­we­ge de inter­net­zeep­bel. Beleg­gers die toen alles had­den omge­zet in cash, zou­den nu slechts op onge­veer 90% van hun waar­de zitten.
Con­clu­sie van Duncan’s onder­zoek: aan­de­len omzet­ten in cash zou op de lan­ge ter­mijn zeer slecht zijn geweest voor uw finan­ci­ë­le situ­a­tie. Moe­ten beleg­gers op dit moment dan meer aan­de­len bij­ko­pen? Vol­gens Lamont hangt dit vol­le­dig af van uw per­soon­lij­ke omstan­dig­he­den. Niet ieder­een heeft immers genoeg geld om tij­dens een ern­sti­ge cri­sis zoals de hui­di­ge pan­de­mie aan­de­len bij te kopen. Uit zijn onder­zoek blijkt dat in de mees­te geval­len een bij­koop-stra­te­gie geen groot ver­schil uit­maakt ten opzich­te van niets doen. Als we ons mogen base­ren op het ver­le­den, is ‘gewoon blij­ven zit­ten tot het goed­komt’ de meest rati­o­ne­le houding.